Στον ψυχαναλυτικό κόσμο όπου ο άξονας αναφοράς της κλινικής και της θεωρίας είναι η παιδική νεύρωση, αναπτύξαμε την άποψη ότι η εφηβεία είχε μια κεντρική θέση παραγνωρισμένη για πολλά χρόνια. Εισαγάγαμε δηλαδή μια ορισμενη αμφισβήτηση σε σχέση με τις κρατούσες θεωρίες.

“Who, where, what, in which way and to whom”

Αν η σχέση του  Οιδίποδα με την ψυχανάλυση είναι αδιαμφισβήτητη και θεμελιώδης, η σχέση του εφήβου με την ψυχανάλυση είναι αμφισβητούμενη και περιπετειώδης, και στη χώρα μας –χώρα του Οιδίποδα– λιγότερο προφανής από αλλού.